Deze vrouw geeft 30 mensen duizend euro per maand, zonder tegenprestatie
Denise Harleman is oprichter van Collectief Kapitaal, een stichting die zich inzet voor het helpen van mensen in financieel moeilijke situaties. Een jaar lang krijgt een groep mensen die rond het bestaansminimum leeft een gift van duizend euro per maand, zonder dat daar een tegenprestatie voor wordt verwacht.
Na een succesvolle proef met vijf mensen in Amsterdam-Noord, breidt de organisatie nu uit naar Arnhem, Leeuwarden, Rotterdam en Utrecht. Als de plannen slagen, worden binnenkort dertig mensen geholpen met dit initiatief. “Omdat we beperkt iets beschikbaar hebben, kiezen we ervoor om in een stad in een specifiek postcodegebied aan de slag te gaan”, vertelt Harleman. “In die gebieden zorgen we ervoor dat de mensen die hier baat bij kunnen hebben, er vanaf kunnen weten. Via onze website melden ze zich dan aan en volgt er een loting.”
Harleman startte het project omdat ze een grote urgentie voelde voor deze problemen en zich afvroeg of het niet beter kon. “Waarom hebben we überhaupt armoede en voedselbanken in Nederland? Ik had het idee dat we een nieuw verhaal nodig hadden om dit probleem aan te pakken."
Stigma
Ook rust er een stigma op mensen met een beperkter budget, volgens Harleman. “Ik heb het idee dat er bewust of onbewust toch een verhaal wordt verteld over wie het waard is in onze samenleving, en wie het minder waard is. Het idee dat je moet werken voor je geld, is er daar één van. Er zijn simpelweg mensen die om verschillende redenen niet kúnnen werken voor hun geld, ook als ze dat wel zouden willen. Als dat steeds wordt verteld, doet dat pijn.” Het project helpt zulke mensen met succes, aldus Hardeman. “De mensen die we hebben geholpen, vertellen me: ‘Ik heb eindelijk weer het gevoel dat ik recht heb om hier te bestaan’.”
De stichting geeft de mensen die meedoen het geld, zonder daar een tegenprestatie voor te verwachten. Harleman: “Het is goed om je af te vragen waarom we daar automatisch iets voor terug verwachten. Waarom leren we onszelf niet vaker een nieuwsgierige houding aan te nemen, waarin we gewoon eens kijken wat er kan ontstaan.”