Ongedocumenteerde asielzoekers Ardalan en Parastou: 'We wonen in een land waar we geen mens zijn'
Ardalan en Parastou komen uit Iran, maar wonen nu al tien jaar in Nederland. Het stel leeft al die tijd tussen hoop en vrees, een verblijfsvergunning hebben ze van de IND niet gekregen. Maar bij uitzetting zijn ze als christen in Iran hun leven niet zeker, zeggen ze. Hoe ziet hun leven er nu uit? En wat doet zo'n ongewisse situatie met iemands toekomstperspectief?
Hoewel het Iraanse stel nu een dak boven hun hoofd heeft, is dat niet altijd het geval geweest. Voor ze via Stichting Noodopvang Dakloze Vreemdelingen Utrecht een huis kregen stonden ze op straat en waren ze afhankelijk van hulp van kerkgenoten. Maar omdat ze geen identiteitsbewijs hebben is er nog steeds veel wat ze niet kunnen doen, waaronder werken.
"We mogen niet zoveel doen", zegt Parastou. "We kijken televisie, we zitten en soms teken ik. Af en toe gaan we hardlopen of fietsen, maar meer niet." Ardalan had liever gewerkt. In Iran had hij een goede baan in de medische zorg, maar hier moet hij wachten. "We wonen in een land waar we geen mens zijn", vertelt Parastou.
Gedwongen uitzetting
Naast het gebrek aan een baan hebben de asielzoekers ook geen recht op ziektekosten. Maar vooral de angst om uitgezet te worden is heftig. Zo stellen ze al jaren hun kinderwens uit. Die angst werd in 2017 werkelijkheid. Ardalan liep in de stad zonder identiteitsbewijs, werd opgepakt door de politie en moest terug naar Iran. "Op weg van de gevangenis naar Schiphol zag een politieagent dat ik angstig en verdrietig was. Hij vroeg: 'Wat is er aan de hand, waarom huil je?' Ik vertelde dat ze me gingen terugsturen naar Iran. Toen stak hij zijn hand uit en vertelde hij dat hij christen was, toen hebben we samen gebeden."
Als Ardalan op de luchthaven van Teheran landt, gebeurt er iets onverwachts. De Nederlandse vreemdelingendienst blijkt vergeten te zijn om een Iraans paspoort te regelen. Daarom mag hij het land niet in en word hij weer teruggestuurd naar Nederland.
Juridische hulp
Inmiddels is het stel het wachten zat, ze willen een nieuw proces aangaan bij de IND. Dominique begeleidt het stel bij dat proces. Ze werkt bij stichting Noodopvang Utrecht, waar Ardalan en Parastou naast bed en brood ook sociaal juridische hulp krijgen. "Ik snap niet zo goed waarom het IND ze heeft afgewezen", zegt Dominque. "Voornamelijk om hun rol in de kerk maar ook vanwege hun bekering." Met behulp van een Iraanse tolk bespreken ze samen de bewijsstukken die moeten aantonen dat ze christen zijn, waaronder doopfoto's. Zo hopen ze een nieuwe zaak te kunnen starten, met dit keer een positieve afloop.
Een van de belangrijkste bewijsstukken komt van de Protestantse Kerk, die een uitgebreid interview heeft gedaan met Ardalan en Parastou. Ze komen tot de conclusie dat ze hun kerk- en evangelisatiewerk met gedrevenheid doen. "Dit is geen ingestudeerd bekeringsverhaal maar een levensverhaal van een christen die zich door niets en niemand van de wijs laat brengen over haar geloof en liefde" schrijven ze.
"En ze hebben ook een goede advocaat die specialist is op dit gebied", zegt Dominique. Hoewel de kansen dit keer hoger lijken te liggen dan eerder, is het nog steeds de vraag of de IND het stel dit keer wel een verblijfsvergunning toekent.
De verhalen van Ardalan en Parastou zijn zaterdag om 19.15u op NPO2 te zien in de aflevering van Crux.